Ўғри йигитнинг хидоятланиши
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
Ўғри йигитнинг хидоятланиши
Муродил қишлоқдаги одамларни уйларида юмушларига ёрдам бериб ёки қурилишларида ишлаб, шу орқали пул топиб ота-онасига кўмаклашар эди. Бир кун Муродил шахарда яшайдиган аммасиникига борди, у ерда аммаси ва қариндошлари билан дастурхон устида сухбатлашар экан, гап орасида аммаси ўзининг қўшниси хақида гапириб қолди.
“Шу ерда яшаб хали бу инсонни беодоблигини, ичиб ёки безорилик қилганини эшитганим йўқ. Аёли ҳам ақлли, фарзандлари тарбияли, истарали болалар, оиладаги мухит инсонни хайрон қолдирадиган даражада хотиржам. Йигит қўли гул уста бўлиб, барчага чиройли муомала қилади, бегонага ҳам ёрдамини аямайди, хеч ким ундан шикоят қилмайди. Бугунги кунда яхшига кун йўқ экан, шу йигитни яқинда террорчи деб қамоққа олиб кетишди. Бутун махалладагилар хайрон бўлиб қолдик, аёли бечора тўрт нафар ёш боласи ва кўзи ожиз қайнотаси билан ёлғиз колди” – деб, қамалган кишига сабр тилади.
Муродил шу куни аммасиникидан пешинда уйга қайтадиган бўлди. Кўчада кетиб бораркан аммаси айтган қўшнисининг уйини кўриб, беихтиёр аммасининг гаплари эсига тушди: “Уста йигит эди. Аёлнинг қайнотасини кўзи ожиз”. Муродил қизиқиб катта очиқ турган дарвозага яқинлашди, ховлида хеч ким кўринмади. Муродил кўчада хеч ким кўринмаганидан хотиржам холда секин ичкарига кирди. Аммо дарвозанинг орқа тарафида соя ерга гилам солинган ва у ерда кекса чол ўтирарди. Шунда чол оёқ товушини сезиб: “Келдингизми болам, менга муздек чой қуйиб беринг, Нусратуллоҳ ўйнаб кўчага чиқиб кетди” – деди. Чолнинг олдида чойнак ва пиёла турар, чол эса уни кўрмасди. Муродил товуш чиқармай, секин чой қуйиб чолга узатди, уйда хечким йўқлигига ишонч хосил қилгач, доим қийналиб пул топадиган болани нияти айниди. Муродил секин зинадан кўтарилиб уйга кирди, у дархол хоналарни кўздан кечириб қўлга илингудай нарсаларни телевизор, магнитофон барини ўраб олиб чиқиб кетди. Ўғирлаган нарсаларини яширган Муродил бир хафталардан кейин нима гаплигини билиш учун яна аммасиникига борди. Улардан қўшниникига ўғри тушганини қайнотаси: “Уйга келинимдан бўлак хеч ким кирмади” – дебди, кариндошлар келинни ўғрига чиқариб хайдаб юборибдилар ва бечора келин чол қийналмасин дея бир боласини қолдириб ўзи онасиникига кетганини эшитди. Уни хеч ким сезмаганидан кўнгли хотиржам бўлиб Муродил уйига қайтди.
Орадан бир неча кун ўтиб Муродил ўғирланган телевизорни яқин дўстига сотиб: “Бу ўзимники, пул зарур бўлгани учун сотаяпман” – деди. Воқеадан бехабар дўсти арзон бахога олган буюмларини бозорга келтириб сотаётганида қўлга олиниб, сўроқ қилинганда барчасини айтиб берибди. Шундай қилиб бир ой деганда Муродил ўғрилиги ошкор бўлиб қамоққа олинди. Бир неча ойдан сўнг суд бўлиб Муродил 6 йилга қамалди. Суд нихоясида жабрланувчи муслима аёлга сўз берилди, табиийки Муродил озор чеккан ўз уйида ўғри деб хайдалган аёлни унга аччиқ сўзлар айтишини кутган эди, аммо аёл: “Нима ҳам дердим, Аллох бу йигитни хидоят килсин” – деди холос.
Муродил қамоқда хар хил инсонларни кўрар экан, у ерда қотил, порахўр, қизларни номусига теккан, ўз ота-онасини ўлдирган ёки фарзандини ўлдирганлар бўлиб, лекин ҳаммасидан ҳам диндорлар қаттиқ назоратда ушлангани, диний амал қилгани учун алохида хоналарда вахшийларча азобланишини билди. Бир куни шундай, диндорлиги сабабли қамалганлардан бири билан танишиб қолди. У киши Муродилга доим чиройли муомала қилар, унинг бу ердаги дардларига ҳамдард бўларди, Муродил у киши билан сухбатлашиб зерикмас, аксинча кундан кунга унга боғланиб борди. У киши хаётнинг мазмуни, маъноси хақида гапирар, инсон бу дунёга нима учун келади? Қаердан келади ва каерга кетади? Инсон кандай яшаши керак? Шулар тўғрисида гапириб унга хаётнинг асл мохиятини тушунтирар эди.
Шу тарзда бир неча йил ўтди. Муродил намоз ўқишни ва бир неча Қуръон сураларини ўрганди, қилган гунохлари учун Аллоҳдан чин дилдан истиғфор сўраб, энди бошқача яшашни ният қилди. Бу пайтда унга қадрдон инсонга айланган халиги диндор кишининг ахволи оғирлашиб борар эди. Негаки у киши иймонида махкам туриб Исломий амалларни қилишдан қайтмас, золимларга хақни гапириб, шу сабабдан кўп жазоланар эди. Унинг оёқлари остига резина таёқ билан шундай уришардики юра олмайдиган холатга келиб қолар, шундай пайтда Муродил уни суяб юриб, ёрдамлашарди. Охири у кишининг аҳволи ёмонлашиб қон тупурадиган бўлиб қолди.
Бир куни у киши Муродилга кичик нақшинкор қутичани совға қилиб: “Ўзим ясаганман” – деди. Муродил хурсанд бўлиб қутичага яхшилаб назар солди ва негадир бирдангига ўзгарди. Чунки у ўғирликка кирган хонадонда худди шундай катта кичик нақшли қутичаларни кўрган ва бирма-бир титкилаган эди. Шунда оиласи тўғрисида гапирмаган кишидан хадик билан: “Сизни отангизни кўзлари ожизми?” – деб, хавотир билан шеригини юзига тикилиб, жавоб кутди. У киши хайрон бўлиб: “Ха” – деди. Э вох, бу ўша, Муродил ўғирликка кирган хонадон сохиби эди. Нега шунча пайтдан бери мен буни сезмадим, нега бу одам бирор марта уйига ўғри тушганидан гап очмади? Ўша ўғри менлигимни билармикан, агар менлигимни билса нима деркин? – дея ўзига ўзи савол берар эди.
Диндор кишининг аҳволи янада оғирлашиб Сангородга жўнатиладиган бўлди, у киши Муродил билан хайрлашар экан беморлигидаги ёрдами, кўмаги учун унинг хаққига дуо қилди. Муродил кўзи ёшланиб: “Бу хизматим менинг бурчим ва сиздан қарзим экан, мени кечиринг, мендан рози булинг, мен уйингизга…” – деб, давом эттиришга қийналарди, томоғи қуриб зўрға ютинарди, ёнидаги одамдан кўра уни ахволи ёмонроқдек. Лекин ўзини тутиб, айтиши кераклигини аниқ хис қилиб ўзида куч тўпладида “Мен сизни уйингизга ўғриликки тушган эканман, ўзим хам яқинда билдим, ўша ўғри менман” – деб йиғлаб юборди, кўзидан беихтиёр ёш қуйилиб келар эди, тўхтатишга уринарди, лекин буни имкони йўқ эди. У киши гап нимада эканлигини тушунди ва биродарини қўлидан махкам сиқиб: “Аллоҳ кечиргувчи, гунохларимизни Ўзи кечирсин” – деб, уни ҳам кўзидан ёш оқа бошлади. Шундан сўнг у биродар “Сангород”га этап қилинди.
Орадан йиллар ўтди. Муродил жазо муддатини ўтаб бўлиб, уйига қайтди. Лекин у энди олдинги Муродил эмас, балки Ислом неъматини тотиб, иймоннинг қанчалик қалбга хузур бағишловчи неъмат эканлигидан бутун борлиғи билан Аллоҳни яхши кўрувчи инсон бўлиб қайтди. Унинг хаёт ҳақидаги тушунчалари тубдан ўзгарган, энди у хаётда нима учун яшаётганлигини, қаёқдан келганини ва ўлимидан сўнг қаерга боришини ва нималар устида хисоб-китоб қилиниши хақидаги тушунчалари билан қайтди. Аллоҳнинг Ҳикматли Зотлигини кўрингки, шунча ёшга кирган Муродил, бу бузуқ тузумда қандай тушунчага эга эди, лекин Аллоҳ мусулмонларнинг яшаш учун қўлланма қилиб юборган Қуръон ва Суннат орқали инсон қанчалик гўзал қалб сохибига айланди. Уйга қайтгач у, ўша мазлум хонадондан қўлидан келганича хабар олиб, ёрдам бериб турди. Ва ўша ерда, қамоқдаги биродарнинг аёлидан, биродари Аллоҳнинг йўлидаги фаолиятида сабот билан туриб, Каримов ва унинг жиноятчи тўдасининг концлагерларининг бирида шахид бўлганини эшитди. Аллоҳ у биродаримизни шахидлигини муборак қилсин ва Ўз динида бизларни собитқадам қилсин!!! АМИН!!!
Ҳизб ут-Таҳрирнинг Ўзбекистондаги медиа офиси Абдуллоҳ
26.03.2014й.
