Ўчмайдиган қилиб ёзиб қўйсанг бас!
“Зиндон хотиралари” туркумидан
Ўчмайдиган қилиб ёзиб қўйсанг бас!
بسم الله الرحمن الرحيم
Тарихда ўтган мард кишилар хақида сўз кетганда, кимдир шижоатланса, бошқаси қўл силтаб “бўлмаган гап” дейди. Шу боис ҳикоямизни яқин йигирма йилликда Ўзбекистон зиндонларида ўз Роббисига садоқатли азизларимизнинг устида кечган ва ҳануз йигирма тўрт йилдирки давом этаётган зулмлардан танладик. “Қўл силтагувчи”ларга ўз давридаги мардлар ҳақида сўзлар эканмиз, бира тўла улардаги матонатнинг асосларига ҳам қисқа тўхталмоққа ўзимизда зарурат ҳис этамиз.
Инсон табиати енгиллик, омонлик, хурсандчиликка мойилликда деярли бир хил. Аммо борлиқни йўқдан яратган Аллоҳни ақли ила топиб, Унга талпиниб иймон келтиргач, Пайғамбаримиз ﷺ оламга олиб келган динни тўлиқ тушунаркан, анави “ҳамма”дан мутлақо бошқа кишига айланади. Қачонки барча ишларини Роббиси айтганидек бажаришга киришгач, устидаги инсонлар тарафидан тузилган қонунларга тўқнаш келади. Ҳукумат бундай мусулмонларни таъқиб қилиб ўлдиради, қамайди ёки қувғин қилади. Чунки бир тўда депутатлар тузаётган қонунлар Аллоҳнинг Шариатига мутлақо зиддир. Шунинг учун Росулуллоҳ ﷺ динни олиб келганларида У зотга эргашганлар қатл қилиниб, қамалиб, сўйилганлари каби кураш яна қайтарилади. Ислом фақат намоз, ҳаж, рўза ва закотдан иборат, дейдиганларгина омон қолади. Аллоҳ Таолонинг:
وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ … الفاسقون … الظالمون
– “Кимки Аллоҳнинг ҳукми билан ҳукм юритмаса, бас, улар кофирдирлар, …фосиқдирлар, …золимдирлар, деган оятларига бўйсуниб, Исломни ҳаётга тўлиқ татбиқ этиш фарзлигини сўзлаганлар бошларига аввалгилар дучор бўлган зулмлар иккинчи бор қайтиб келади.
Сўзимизнинг тўғрилигига далил сўрагувчилар Ўзбекистон зиндонларига боқсалар кифоя. Ўзбекистон ҳукумати устига яҳудий, кофир келгач у Аллоҳга, Росулига ва мўминлар орасидаги уйғоқ кишиларга омматан уруш очди. Ҳаққа чақирувчиларни халқимизга хунук номлар ила танитди. Халқни ишонтиргач, шиддат билан зоналарда қийноқлар ва қатлларни бошлади…
Камина, сиз ўқувчига навбатдаги ҳизбий биродаримни танитар эканман, эътиборингизни унинг устида бўлган даҳшатли қийноқларга эмас, балки уни шундай оғир синовларга сабрли қилган Олий Ғояга қарашингизга чақираман.
(Тавсияга якун ясаб, сиз азиз ўқувчини зиндон сари яна бир бор “етаклаймиз”):
Навоий 64/46 зона. 2000-2003 йиллар.
Азиз Бозорович Мардонов зона бошлиғи. Бу кишини ташқи оламда ким деб танийдилар билмадиму, аммо тиконлар ортида ўз салтанатига эга қирол каби десак тўғри бўлади. Эрталаб зона дарвозалари очилиши билан ички салтанатда карнай, сурнай, дўмбиралар янграйди. Аристонлардан ташкил қилинган санъаткорлар гуруҳи рақслар, ўйин, кулгулар садолари остида “шоҳни” тантанавор кутиб оладилар. Бу ғайритабиий кутиб олиш маросими бошлиққа ички тинчликдан хабар берувчи маъно бўлса ажабмас.
“Оқ сарой”идаги “тахт”ига ўрнашгач, “қабул” маросими бошланади. Юрагини ҳовучлаб, эшик қоқиб кирувчилар, менти-ю кенти ҳисоботини эсон-омон топшириб кабинетдан чиқаркан, елкасидан тоғ ағдарилгандек енгиллашади. Ҳисоботдан кейин “нарушителлар” (намоз ўқиб қўйган, ғоясидан кечмасдан даъват қилганлар, таҳорат қилиб қўйганлар ва бошқа майда жанжалкашлар) бирма-бир олиб кирилади. “Жиноятчи” кабинетда тиз чўккан хор ҳолатда бўлиши ва “шоҳ” ҳукм ўқиганида қарорни “раҳмат ҳурматли бошлиқ” деб қабул қилиши лозим. Бу қоидага бўйсунмаган аристон то таслим бўлгунича зулм тегирмонларига қайта-қайта ташланаверади. Бундай қайсарлардан бири ўғрибоши (жиноят оламидаги авторитет) Бахти (голубойглаз)нинг зона ҳаммомининг пархонасида ўлгунича куйдирилганини зонадаги ҳар бир аристон яхши билади.
Шундай “тиз чўкишга” дини ва ундаги Аллоҳнинг ҳукмлари туфайли бўйсунмаган маҳбуб укамизни ҳам саботини синдириш учун зонанинг барча аристонлардан тузилган командаси узоқ вақт қийноққа солдилар. Укамизни арматуралар билан калтаклангани, тошмайдалагич (дробилка)ни чанг камерасида ишлатилгани, қўлқопсиз, сопи темирли ва қўлларнинг йиртилиши учун сопини қиррали қилинган оғир бозғонларда ишлатишгани каби давомли қийноқларга тўхталиб, сиз ўқувчини қийнамоқдан тийиламиз. Ва ушбу зонанинг жирканч қийноқларига барҳам берилишига туртки бўлган сўнгги қийноқ воқеасидан ҳикоямизни давом эттирамиз.
Қиш. Февраль ойининг бошлари. Совуқдан ҳатто ер музлаган. Укамизни синдириш зона ходимларининг асосий ташвишига айланиб улгурган эди. Аллақачон зона бошлиғини кутиб олиш маросимидаги карнай-сурнайларга якун ясалган. Зеро, бошлиқнинг ғурурини синдираётган қайсар аристоннинг зонада бўлиши унинг кўнглига карнай-сурнайларни сиғдирмас эди. Шу боис зона ходимларининг бутун эътибори “қайсар”ни тизгинлаб, “шоҳ”ни хотиржам қилиш бўлиб қолганди. Ваниҳоят, ўта жирканч қийноқ режаси тузилди.
Аристонлар нигоҳи тушмайдиган, ётоқлар ортидаги хилват жойда бир қудуқ бўлиб, унинг усти темир панжарали қопқоқ билан беркитиларди. Зонадан ташқарига чиқиб кетадиган ахлатлар қувурлар орқали шу қудуққа тўпланарди. Қудуқ атрофига йиғилган лахмачлар (хоин аристонлар) унинг темир панжарасини очиб, ташқарига кетувчи қувурини тўсиб, қудуқни бадбўй ахлатга тўлдирдилар. Атрофга таралган сассиқ ҳиддан ўзларининг ҳам кўнгиллари беҳузур эди. Эсаётган шамол совуқнинг таъсирини кучайтирарди. Улар режани собит йигитларимиздан бирининг устида синаб кўрдилар. Қудуққа ташлаб унинг қопқоғини ёпиб иягигача ахлатга ботиб тургувчи ғариб бошини оёғида босиб чўктирар экан, бир муддат нафас олиши учунгина оёғини бошидан оларди. Совуқдан азизимизнинг қўллари панжарани тутгач унга ёпишиб қоларди. Нафас олиш учун берилган қисқа вақтда оғиз, бурун жирканч нажасга тўлиб, чидаб бўлмас ҳолга соларди. Ғарибимизнинг устида қилинган ўта ғайриинсоний тажриба натижа берди. Ғарибимиз бу нажас қудуқдан чиқарилгач, навбатдаги, сизга ҳикоя қилаётган собит йигитимизни ташладилар. Ўша қийноқ қайта-қайта такрорланаркан, лахмачлар совуқдан қийналиб ўрин алмаштириб, узоқ вақт натижага умидвор бўлиб қудуққа анча вақт оёқ тиқдилар…
Мен бу воқеанинг тафсилотини ҳар ерда турлича эшитган бўлсам-да, маънолари бир турли эди. Аммо яқинда ўша эшитганларимга бир қўшимча бўлдики, уни эслаганда кўзлар ёшдан тийилмай қолди. Инсон табиати шундайки, бундай қийноқ жараёнида унинг тили қарғишга мойил бўлади. Аммо қудуқ ичидаги маҳбубимиз Роббисига илтижосида олам аҳлининг ҳавасидаги бир тилакни сўраб дуо қилдилар:
“Эй Роббим! Мазлум дуоси билан Сенинг ўртангда парда йўқлигидан ва унинг ижобатига умидвор ҳолимда Сенга илтижо қиламан. Маълумки, Росулуллоҳ ﷺ Сенга сажда қилиб турганларида мушриклар Росулингнинг устиларига туянинг қорнини ташлашган эди. Атрофдагилардан бирортаси ўша нажосатни Росулуллоҳнинг устиларидан олиб ташлашга журъат қилолмаганди…, бугун мен ожизни ҳам бу қудуқдан Ўзингдан бошқа халос этгувчи йўқ! Мен Сендан шу ночорлик ҳолимда биргина нарса сўрайман. Эй Роббим! Менинг ҳам шу ҳолатим Росулуллоҳнинг ўша ҳолатига салгина бўлса ҳам ўхшадими Роббим?! Ўхшаган бўлса, менинг амал дафтаримга “ЎХШАДИ” деб то қиёматгача ўчмайдиган қилиб ёзиб қўйсанг бас”, дея ялинган эканлар.
Дуо қилинг азиз ўқувчим! Бу ғарибнинг ўша дуосини Роббимиз шу ғариб тилаганидек ўчмайдиган қилиб ёзиб қўйсин!
إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ
– “Ҳеч шак-шубҳа йўқки, сабр-тоқат қилгувчиларга ажр-мукофотлари ҳисоб-китобсиз тўла-тўкис қилиб берилур”. (Зумар:10)
(Сўзлашга ўта оғир – ўша хотиралардан)
Ҳизб ут-Таҳрирнинг Ўзбекистондаги матбуот бўлими аъзоси Зайниддин
12.01.2023й
