Эшитдик ва бўйсундик…ми?
Эшитдик ва бўйсундик…ми?
بسم الله الرحمن الرحيم
Уммат Исломни маҳкам ушлаган даврларида Аллоҳ уни азизу мукаррам қилди, Исломдан узоқлашган вақтларида хор ва қолоқ аҳволга тушди. Бугун биз мусулмонлар мана шундай хорлик даврини бошимиздан ўтказяпмиз. Исломни тушуниш ва уни тузум сифатида татбиқ қилишга эътиборсизлик барча балоларнинг бош сабабчисидир. Шунинг учун аввал Ислом ақидасини тушуниш ва шу ақидадан балқиб чиққан тузумни ҳам шахсий равишда, ҳам давлат даражасида татбиқ қилишга шошилиш тақдирий масала эканлигини англаш энг муҳим иш ҳисобланади. Бундан-да муҳимроқ ишнинг ўзи йўқ. Зеро, Аллоҳ Таоло шундай марҳамат қилади:
}إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُوْلَئِكَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ + وَمَنْ يُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقِيهِ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْفَائِزُونَ{
– “Аллоҳ ва Унинг пайғамбарига ўрталарида ҳукм чиқариш учун чорланган вақтларида мўминларнинг сўзи “Эшитдик ва бўйинсундик”, демоқдир. Ана ўшаларгина нажот топгувчилардир. Ким Аллоҳ ва Унинг пайғамбарига бўйинсунса ва Аллоҳдан қўрқиб, тақво қилса, бас, ана ўшаларгина (бахт-саодатга) эришгувчилардир”. (Нур:51,52)
Ушбу оятдан мўминларга Шариатни ушлашга шошилиш вожиб эканлиги тушунилади. Яъни мўмин киши бирор масаланинг шаръий ҳукмини ёки бирор амалнинг ўзига фарз қилинганини билгани заҳоти “эшитдик ва бўйсундик” дея итоат қилиши шартдир. Акс ҳолда Аллоҳ қаттиқ мазаммат қилган ушбу оятдаги яҳудийларга ўхшаб қолиши ҳеч гап эмас:
﴿وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾
– “Эсланг (эй Бану Исроил), биз аҳду паймонингизни олгач, устингизда Тур тоғини кўтариб туриб: “Келтирган нарсамизни (динимизни) маҳкам ушланг ва қулоқ солинг”, деганимизда, “Эшитдик ва бўйсунмадик”, дедилар. Кофирликлари сабаб кўнгиллари фақат бузоққа ибодат қилиш билан тўлади. Айтинг: “Агар сиз мўмин бўлсангиз, имонингиз сизларни мунча ярамас нарсаларга буюради?”” (Бақара:92)
Уларга ўхшаб қолишдан Аллоҳнинг Ўзи сақласин!
Шариатни ушлашга шошилишда бизга Расулуллоҳ ﷺ ва саҳоба р.а.лар энг юксак намуна бўладилар. Бухорий Абу Суруъадан ривоят қилади:
«صَلَّيْتُ وَرَاءَ النَّبِيِّ ﷺ بِالْمَدِينَةِ الْعَصْرَ فَسَلَّمَ, ثُمَّ قَامَ مُسْرِعًا, فَتَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ إِلَى بَعْضِ حُجَرِ نِسَائِهِ, فَفَزِعَ النَّاسُ مِنْ سُرْعَتِهِ, فَخَرَجَ عَلَيْهِمْ, فَرَأَى أَنَّهُمْ عَجِبُوا مِنْ سُرْعَتِهِ فَقَالَ: ذَكَرْتُ شَيْئًا مِنْ تِبْرٍ عِنْدَنَا, فَكَرِهْتُ أَنْ يَحْبِسَنِي, فَأَمَرْتُ بِقِسْمَتِهِ»
«Мадинада аср намозини Пайғамбар ﷺнинг орқаларида ўқиган эдим. У киши салом бердилар-да, шошиб туриб, одамларнинг елкаларидан хатлаб ўтиб, аёлларидан бирининг ҳужрасига кириб кетдилар. Одамлар у кишининг шошганларидан чўчиб кетдилар. Қайтиб чиқиб, одамларнинг ўзларининг шошганларидан ажабланиб турганларини кўриб: «Уйимиздаги бир бўлак олтин эсимга тушиб кетди, уни ушлаб туришни маъқул кўрмай, тақсимлаб юборишларини буюриб чиқдим», дедилар». Бухорийнинг яна бир ривоятида:
«كُنْتُ خَلَفْتُ فِي الْبَيْتِ تِبْراً مِنَ الصَّدَقَةِ, فَكَرِهْتُ أَنْ أَبِيْتَهُ»
«Уйда садақадан бир бўлак олтинни қолдирган эдим, унинг тун бўйи уйда қолишини кареҳ кўрдим», дедилар. Бу нарса мусулмонларни Аллоҳ буюрган ишларни шошилиб, ошиқиб қилишга ундайди.
Бухорий Оиша р.а.дан ривоят қилади:
«يَرْحَمُ اللَّهُ نِسَاءَ الْمُهَاجِرَاتِ الْأُوَلَ, لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ }وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ{ شَقَّقْنَ مُرُوطَهُنَّ فَاخْتَمَرْنَ بِهَا»
«Дастлабки муҳожир аёлларни Аллоҳ раҳматига олсин, улар Аллоҳ Таолонинг “Кўкракларини рўмоллари билан тўссинлар”, (Нур:31) ояти нозил бўлиши билан чопонларини қирқиб, рўмол қилиб олдилар».
Ибн Жарир Абу Бурайдадан, у эса отасидан ривоят қилади: «Биз уч, тўрт киши бўлиб қумлоқда бир кўзадаги ароқни ичиб ўтирган эдик. Мен туриб Пайғамбар ﷺнинг олдиларига бориб, салом беришимни биламан, ароқни ҳаром қилувчи оят:
}يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالآنصَابُ وَالآزْلاَمُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ + إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمْ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنْ الصَّلاَةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنتَهُونَ{
– “Эй мўминлар, ароқ (маст қиладиган ичкилик ичиш), қимор (ўйнаш), тиклаб қўйилган бутлар (яъни уларга сиғиниш) ва чўплар (яъни чўплар билан фолбинлик қилиш) шайтон амалидан бўлган ҳаром ишдир. Бас, уларнинг ҳар биридан узоқ бўлингиз, шояд нажот топсангиз! Ароқ, қимор сабабли шайтон ўрталарингизга буғзу адоват солишни ҳамда сизларни Аллоҳни зикр қилишдан ва намоз ўқишдан тўсишни истайди, холос! Энди тўхтарсизлар!”, (Моида:90,91)
нозил бўлди. Дарҳол дўстларимнинг олдига келиб, ҳар иккала оятни ўқиб бердим. Айримларининг қўлида шароби бўлиб, ярмини ичган, ярми эса идишда, идишлар худди туя тишламаслиги учун унинг оғзига солиб қўйиладиган нарсадек тепа лаби остида эди. Кейин улар кўзаларидаги шаробларни тўкиб юбордилар-да: «Тўхтадик, Раббимиз, тўхтадик», дейишди». Саҳоба р.а.лар Роббилари “Тўхтанглар” деган вақтида ҳеч бир ўйланиш ва шубҳа-гумонларсиз, қалблари тўла иймон билан “Тўхтадик” дея Шариатни ушлашга ошиққанлар.
Бироқ бугун мусулмонларга не бўлдики, бирор фарз қилинган амални билсалар ҳам уни пайсалга соладилар?! Бугун, эрта деб жуда эътиборсизлик билан муносабатда бўладилар. Айниқса, бугун ҳар қандай ишдан ҳам муҳимроқ бўлган Халифаликни тиклаш йўлида фаолият қилиш тугул, у ҳақида шубҳа-гумонга борадилар. Ахир, бу муборак давлат Шариатни тўла татбиқ қилиб, мусулмонларни бугунги хорлик ва қолоқликдан олиб чиқадиган ягона нажотимиз эмасми?! Ким ўзини Росулуллоҳ ﷺнинг Умматиман деб даъво қилса, бас, “Эшитдик ва бўйсундик” дегувчилардан бўлсин. Акс ҳолда “Эшитдик ва бўйсунмадик” дегувчи яҳудийлар қаторидан жой олишдан эҳтиёт бўлсин.
}وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِين{
– “Ва Парвардигорингиз томонидан бўлғуси мағфиратга ҳамда эни осмонлар ва ер баробарида бўлган жаннатга шошилингиз! У (жаннат) тақводор зотлар учун тайёрлаб қўйилгандир”. (Оли Имрон:133)
Ҳизб ут-Таҳрирнинг Ўзбекистондаги матбуот бўлими аъзоси Форуқ
13.09.2022й
Халифалик давлатини тилларингизга жойлаган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин!
Ғарбнинг фисқ-фасод омили бўлмиш лойиҳаларини амалга оширишда Халқаро меҳнат ташкилотининг роли
Насроний ва кофирларни байрамлари билан табриклаш тўғрисидаги саволга жавоб
Республика президентлиги сайловлари ҳукми