Ақлимизни “ўғирлашди”
“Зиндон хотиралари” туркумидан
Ақлимизни “ўғирлашди”
بسم الله الرحمن الرحيم
Киссовирликни санъат даражасига кўтарган йигит зонада намозни бошлади. Зона ходимлари тили билан айтганда, “туппа-тузук одамни ҳизбутлар заҳарлашди”. Ҳолбуки, у ўша “тузук” ишларини бузуқлик деб тавба қилганди. Бундай тавба қилувчи маҳкумлар гиёҳвандлар, қотиллар, тажовузкорлар орасида тез-тез учраб туради. Баъзилари чин ихлос билан ҳидоят топса, баъзилари зонадаги оперларнинг найранги туфайли даврамизда пайдо бўлади. Шунга кўра, манави моҳир “санъат номояндаси”га айланган киссовурнинг ҳам кўнгил суҳбатини эшитгим келди. Лекин қулай фурсат бўлмас эди. Нима бўлди-ю, ходимларнинг найранглари туфайли “соқолингни олмабсан” деган катта “жиноят” туфайли 15 суткага изоляторга қамашганда, камерада у билан бирга бўлиб қолдик. Қулай фурсат! Бемалол соатлаб гаплашиш имкони туғилди. Унга бомдод намозини ўқиётганда бошқаларнинг “тинчини бузганлик” баҳонасида етти кунлик жазо белгиланган экан. Биринчи кунданоқ унинг биринчи саждасидаги ҳисларини билмоқчи бўлдим. Ахир, биринчи сажда инсонни қалбига ажиб бир улуғворлик беради. Ким буни ҳис этган бўлса, ҳаётини тубдан умумий равишда ўзгартириб юборади. Ҳаётдаги барча ишларга энг тўғри нуқтадан қарай бошлайди. Яхши ва ёмонни ажратишда ўз нафсига ёқиш-ёқмаслик туйғусидан эмас, балки шариатдан қараб баҳо бера бошлайди. Хуллас, бу йигитда қандай ҳислар борлигини билгим келди, кутилмаган суҳбатни эса ундан эшитиб роса маза қилдим. Ва, албатта, сиз ўқувчимизга ҳам илиндим. У гапининг бошидаёқ:
– Сиз мени анави “теппа” намозхонларданми ёки ҳақиқийми эканимни билмоқчисиз – деб ичимдагини топди ва – лекин мен бундан хафамасман, аксинча шундай қилмасанглар эди, сизларни шунчаки “ҳарф” деган бўлардим, – деб сўзида давом этди. Менга келсак, қалблар эгасига ҳисоботимни тўлиқ баён қилганман. Шунинг учун келинг, теманинг долзарброғига киришамиз, – деб мени бироз ноқулай аҳволга солди. Вазиятдан чиқиш учун ростини айтиб қўяқолдим: “Топдингиз, ниятим шунақа эди, лекин энди ўзгарди”, – дедим. У эса орамизда илиқликни пайдо қилиш учун: “Ишондим, агар бошқача, юзакироқ сўз айтганингизда сизга нисбатан ҳурматим йўқоларди”, – деб бир зумда суҳбат “дастурхони”га файз киритди.
Мен бирор мавзу танлаш учун “чайнала” бошлагандим. У ўзининг эски “ҳунаридан” гап бошлаб менга енгиллик берди:
– Оиламизда мендан бошқа “палакат”, расво киши бўлмаган. Ота-онам ҳам институтда дарс берадиганлардан. Иккита опам тиббиётда анча обрўли мутахассис. Ҳатто укам ҳам автодорожнийни қизил билан тугатиб, четга малака оширишга кетган. Менга келсак, олийгоҳларни остонасини ҳатламаган бўлсам ҳам, мактабни “олтин” билан тамомлаганман. Тенгдошларим ҳам казо-казоларнинг арзандалари. Қисқа айтганда, “охури” катталар ичида ўсганман. Оиламдагилар намозхонларни ҳурмат қилсалар-да, коммунистик руҳда фикрлайдилар. Барча тараққиёт ўз қўлимизда, дин эса заифлик аломатларидан, деган фикр уларда устувор. Лекин менга уларнинг бирортаси идеал бўлиб кўринмасди. Назаримда, ўқиш, илм билан машғул бўлиш зерикарли туюларди. “Бир палакда ҳар хил хамак” деган ибора бизнинг оилага бегонадек. Деярли ҳамма “хамак” бизникиларда бир хил эди. Менга бу ғалати туюларди. Нима биландир оламга танилгим келарди. Айниқса, қўшнилар ва тенгдошларим бизларга “оқбилак”, “ватанпайпоқ” каби кесатиқ “тошларини” орқаворотдан отиб туришлари ҳам қулоққа чалинарди. Шуларнинг таъсиридами билмадим, бошқача яшагим келарди. Жудейла зиёли, одобли, тартибли яшаш нуқсондек туюларди. Беихтиёр қўлимга машҳур ўғрилар ҳақидаги русларнинг китоби тушди-ю “палагим” бузилди. “Карманник” ўғрининг ҳаёти ҳақидаги қизиқ воқеалар тушларимгача кира бошлади. Ўша китобдаги воқеаларни руслар кино қилиб ҳам ишлаганини кўрдим. Еганим олдимда, емаганим ортимда бўлишига қарамай, шаҳардаги ўғрилар тўдасидан улфатлар топдим. Уларнинг фалсафалари ўқиганларимга деярли жуда мос эди. Гапнинг қисқаси, улар ичида қисқа вақт ўтиб энг машҳурига айландим, – дегач, менга синчковлик билан бир қараб, зерикмадингизми? – деб қўйди. Мен эса телевизор, радио ва китобларсиз камерада унинг суҳбатини мароқ билан эшитардим. Дарҳақиқат, бу йигит ўз суҳбати билан мени сомеъга айлантириб қўйганди. Орадаги чой ичиш ва саноқлар (проверка) ўтгач, мавзуни мутлақо сиёсий йўналишга бурди.
– Дадам айтганларидек, дин заиф кишилар учун овунчоқ эмаслигини ётоғимиздаги “тиллақош” биродарнинг жамият ҳақидаги суҳбатини эшитгач, тушундим ва динимизни оламни тузатувчи ягона омил деб тан олдим. Сиёсатга мутлақо алоқаси йўқ деб таниганим Исломни ўн уч асрлик биринчи Давлат бўлганлик тарихини ўша йигитдан эшитиб ҳайратдан лол қолдим. Ислом Халифалиги бошқарувидаги мард қаҳрамонлар тарихи олдида мен севган ўғриваччалар қаҳрамонлиги шунчаки аҳмоқлик ва жирканч туюлиб кетди. Бизга ўхшаган янги авлодни ақлимизни ўғирлаб ўз динимиздан, “дин қолоқлик сарқитлари” деб, ундан уяладиган қилиб қўйишганлигини чуқур ҳис қилдим. Мен ўзимни ўғри десам, устимиздаги бузуқи сиёсатдонлар мендан минг чандон каттароқ ўғри экан. Бутун халқнинг мулкини тортиб олиш ва унга эгалик қилиш учун аввало ақлимизни ўғирлашганига амин бўлдим. Анави биродаримизни роса кўп тинглаб тушундимки, ақлни ким забт этса, ўз йўриғига юргиза олар экан. Халқимизни асосий фикрдан чалғитишгач, фаҳш ва дунё муҳаббатини зеҳнимизга муҳрлашибди. Энди сизни зериктирмаган бўлсам, олам сиёсатига бугунги қарашларимни очиқламоқчиман.
– Ҳа, албатта, бемалол! Аслини айтсам, сиздан эшитганларим мен учун ҳам энг долзарб нарсалар экан, – деб унга далда бўлдим. У эса аввалда ўқиган юзлаб китоблардан ва оиласидаги давра суҳбатларидан йиғилган дунёқарашларга қисқа вақтда Исломий дунёқараш билан назар солиб, мени одобли ўқувчига айлантириб қўйди.
– Мен инсоннинг нима учун яратилганини замонанинг энг зиёли оиласидан бири бўлган хонадонимдаги олимлардан эмас, балки манави панжара ортига ҳукумат тарафидан оммадан ажратиб изоляция қилиб ташланган юксак тафаккур эгаларидан топдим. Алҳамдулиллаҳ! Энди сиёсий фикрларимни Ислом асосида тартиблашган қисмидан гапириб ўтмоқчиман. Сиз нима дейсиз?
– Мен муболағасиз айтсам, собиқ ўғридан ўзимга устоз топиб олгандекман! Гапиринг укам, гапиринг! – дедим.
– Мақтовни ёқтирмийман, дея олмайман. Муболағасиз мақтовингиз ўзимга ишончни пайдо қилди, – деб янада жозибали фикрларни оча бошлади.
– Ака, ўз халқининг молини, жонини, хуқуқларини тортиб олиш диктаторлик режимида тез-тез учраб туради. Бундай режим устувор бўлган юртларда ҳукуматга нафрат тез ўсади ва давлат тўнтаришлари ҳам паймоналар тўлгач табиий пайдо бўлади. Аммо демократияга асосланган давлатларда халқларнинг моли, жонига тажовуз кўзга ташланмай турса-да, уларнинг шиддатли тажовузи халқининг ақлларига бўлади. Ақллар “ўғирлангач” ғаризалардаги туйғуларни бошқариш сурувдаги қўйларни бошқаришдек осон кечади. Бунинг учун кенглик-“яйлов” ва яхши тарбияланган “чўпон”, “итлари” ва “най” садоси кифоя! Шундай десак, энг тўғри ва бош-кети очиқ фикр айтган бўламиз! Шунга кўра, юртимиздаги диктаторлар халқимиз учун молу жонларигагина хатар бера олади. Биз халқимизнинг ақлига Ислом ақидасини анави “тиллақош” акадек етказа олсак, буларнинг чиранишлари узоққа бормайди. Лекин бугунги диктатор режими юртимизга Ғарб ўз сақофатини, фойда ва зарар тарозуларини тиқиштиришига кенг йўл очиб ташлади. Бу эса ўта хатарли нарса. Барча эркинликларнинг ҳимояси баҳонасида кириб келаётган демократик дунёқараш нафақат Исломий ҳалол-ҳаром мезонларига путур етказмоқда, балки оддий оилавий тартибларимизни ҳам чокидан сўкиб ташлаб, аёл, эр, фарзандлар ўринларини алмаштириб, бузиб ташламоқда. Ақллар ўғриси бўлган Ғарб бузғунчилари сизларга ўхшаган кишилар фикрларини оммага тарқатилишини олдини олиш учун диктатор қўғирчоқларидан унумли фойдаланиб, қамоқхоналарга сизларни ёпиб, ўзининг бузғунчи ғояларини боғчадан то олийгоҳларгача тиқиштирмоқда. Шунинг учун сизларни озодликка чиқармасдан ушлаб келмоқда. Бизга ўхшаган “палакатлар”ни тўғри фикрлар билан тарбиялашингиз олдингиздаги энг зарур иш бўлиб қолди. Шундагина вужудингиз панжара ортида қолса ҳам, олий фикрлар озодликка чиқади демоқчиман. Ака, мен боримни “дастурхонга” ташладим. Камини сиздан эшитишга тайёрман, – деб газета парчасига ўралган чойни кружкага ташларкан, мендан – аччиқроқ бўлаверсинми чойимиз – деб кулиб қўйди.
Мен бундай балоғатли суҳбатдан лол эдим. Ахлатдан тилло топгандек, чўлда чашмага дуч келган ташнадек жим эдим…
(“Тиллақош” биродаримнинг даъватидан ўзлигини таниган “карманник”ни эслаганим – ўша хотиралардан)
Ҳизб ут-Таҳрир Ўзбекистон матбуот бўлими аъзоси Зайниддин
15.04.2024й
Халифалик давлатини тилларингизга жойлаган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин!
Ғарбнинг фисқ-фасод омили бўлмиш лойиҳаларини амалга оширишда Халқаро меҳнат ташкилотининг роли
Насроний ва кофирларни байрамлари билан табриклаш тўғрисидаги саволга жавоб
Республика президентлиги сайловлари ҳукми